Ээжтэй хүн зовлон ярьдаггүй юм
Эрлэг булаачихаж магадгүй гэж цээрлэдэг юм
Хэн миний төлөө өвдөхийг би мэднэ
Тэр хүн бол миний ээж
Хээнцэр ганган явсан залуу насаа
Хэдэн хүүхэддээ хувааж өгчихөөд
Өтлөхийн өмнөх зогсоол дээрээс
Өвдлөө гэж өөрөөсөө бусдад хэлээгүй
Хариу нэхээгүй тусандаа сэтгэл хангалуун суудаг
Хамгийн ачлалт хүн ээждээ өвдөж байна гэж
Зовлон нэмэхгүй ээ би
Хэн миний төлөө шаналахыг би мэднэ
Тэр хүн бол миний ээж
Тэрлэгэн дотроо жижигэрч
Тэнхээ тамирандаа ядарсан ч
Үрээ өмөөрөх сэтгэл нь дүүрэн байгаа
Хүү чинь сураггүй юу гэх
Хүйтэн үгэнд хариултгүй суугаа ч
Хүү минь ирнээ гэсэн
Даваанаас өндөр итгэл дээгүүр нь
Далавчтай шувуу ч давахгүй ээ
Учралын цагаан замаар хүү нь мөдхөн очно
Уулзахын баяр дээр минь нар тусаж
Хорвоо ээж хүү хоёртой хамт баярланаа
Хэн миний төлөө залбирахыг би мэднэ
Хэдэн жил залбирч байгааг ч мэднэ
Тэр хүн бол миний ээж
Тэнгэрийн наранд миний төлөө хэдэн жил дээжээ өргөж байгааг ч мэднэ
Тэрлэгнийх нь энгэрээс сүүний үнэр салаагүй болохоор
Хүүгээ жижигхэн гэж бодно
Чаддаг бол өглөө бүхэн хийморийн сан тавьж өгөхсөн гэж бодно
Чадалтайхан бол хүүтэйгээ хамт байх юм сан гэж яарна
Хэн миний төлөө зовохыг би мэднэ
Тэр хүн бол миний ээж
Хүү чинь алджээ гэж
Хүний амнаас биш
Салхины үзүүрээс сонсчихоод
Сандарч яваа хүн бол миний ээж
Өөдөө өгсдөг амьдралын хүрдийг
Өгсүүр гэдгийг мэднэ
Өөрөөсөө илүү үрдээ санаа зовдог болохоор
Өтлөхийн түрүүндээ үрчлээ нэмдэг байх ээж минь
Зовох хэрэггүй ээжээ
Зовлон гэж үгийг үгийн сангаас хасчихсан
Үүрдийн нарыг сэтгэлд чинь залнаа
Үртэй хүний жаргалаар хорвоо таныг дайлнаа
Хэн миний төлөө баярлахыг би мэднэ
Тэр хүн бол миний ээж
Дэлгэцтэй ааруулы нь дөхүүлж өгөөд
Дэргэд нь өтөлж байвал ээж минь баярлана
Үртэй хүний жаргал гэж
Өөртөө ярьж баярлана
Хүүхэд шиг урам бурам хоёроор баярлана
Хүүтэйгээ хамт байгаадаа баясана
Нарны доор
Надтай хамт байгаадаа баярлана
Насаа буцааж ээж хүү хоёр
Хүүхэд шиг хамт баярланаа
Багабанди овогт Намхай Тайванжаргал
2014.06.12
Эрлэг булаачихаж магадгүй гэж цээрлэдэг юм
Хэн миний төлөө өвдөхийг би мэднэ
Тэр хүн бол миний ээж
Хээнцэр ганган явсан залуу насаа
Хэдэн хүүхэддээ хувааж өгчихөөд
Өтлөхийн өмнөх зогсоол дээрээс
Өвдлөө гэж өөрөөсөө бусдад хэлээгүй
Хариу нэхээгүй тусандаа сэтгэл хангалуун суудаг
Хамгийн ачлалт хүн ээждээ өвдөж байна гэж
Зовлон нэмэхгүй ээ би
Хэн миний төлөө шаналахыг би мэднэ
Тэр хүн бол миний ээж
Тэрлэгэн дотроо жижигэрч
Тэнхээ тамирандаа ядарсан ч
Үрээ өмөөрөх сэтгэл нь дүүрэн байгаа
Хүү чинь сураггүй юу гэх
Хүйтэн үгэнд хариултгүй суугаа ч
Хүү минь ирнээ гэсэн
Даваанаас өндөр итгэл дээгүүр нь
Далавчтай шувуу ч давахгүй ээ
Учралын цагаан замаар хүү нь мөдхөн очно
Уулзахын баяр дээр минь нар тусаж
Хорвоо ээж хүү хоёртой хамт баярланаа
Хэн миний төлөө залбирахыг би мэднэ
Хэдэн жил залбирч байгааг ч мэднэ
Тэр хүн бол миний ээж
Тэнгэрийн наранд миний төлөө хэдэн жил дээжээ өргөж байгааг ч мэднэ
Тэрлэгнийх нь энгэрээс сүүний үнэр салаагүй болохоор
Хүүгээ жижигхэн гэж бодно
Чаддаг бол өглөө бүхэн хийморийн сан тавьж өгөхсөн гэж бодно
Чадалтайхан бол хүүтэйгээ хамт байх юм сан гэж яарна
Хэн миний төлөө зовохыг би мэднэ
Тэр хүн бол миний ээж
Хүү чинь алджээ гэж
Хүний амнаас биш
Салхины үзүүрээс сонсчихоод
Сандарч яваа хүн бол миний ээж
Өөдөө өгсдөг амьдралын хүрдийг
Өгсүүр гэдгийг мэднэ
Өөрөөсөө илүү үрдээ санаа зовдог болохоор
Өтлөхийн түрүүндээ үрчлээ нэмдэг байх ээж минь
Зовох хэрэггүй ээжээ
Зовлон гэж үгийг үгийн сангаас хасчихсан
Үүрдийн нарыг сэтгэлд чинь залнаа
Үртэй хүний жаргалаар хорвоо таныг дайлнаа
Хэн миний төлөө баярлахыг би мэднэ
Тэр хүн бол миний ээж
Дэлгэцтэй ааруулы нь дөхүүлж өгөөд
Дэргэд нь өтөлж байвал ээж минь баярлана
Үртэй хүний жаргал гэж
Өөртөө ярьж баярлана
Хүүхэд шиг урам бурам хоёроор баярлана
Хүүтэйгээ хамт байгаадаа баясана
Нарны доор
Надтай хамт байгаадаа баярлана
Насаа буцааж ээж хүү хоёр
Хүүхэд шиг хамт баярланаа
Багабанди овогт Намхай Тайванжаргал
2014.06.12
No comments:
Post a Comment