Би ижийгээ санахад
Тээгэн дээр тогтсон тэргэл саран
Тэрэгний мөрөн дээр хэвгийж
Тэнгэрээс шивэрсэн намрын бороо
Тэндээ тогтож миний дээр асгардаггүй ээ
Би ижийгээ санахад
Зүрхэн дундуур зүссэн хагацал
Зүүдэнд ирэхдээ нойтон болж
Зүгээр л дэргэд минь байсан ижийгээ би
Зүг зүгийн тэнгэрийн хаана нь одсоныг мэдээгүй ээ би
Би ижийгээ санахдаа
Будантай нуурын тохойноос эрт нисчихсэн шувуу
Буцаж эргээд буухдаа нуураа олоогүй төөрчихсөн шиг
Булагтай царман тохойн арал дундах гэрийнхээ гадаа би
Бусдаас би ижийгээ нэхэж уйлчихсан зогсож байсан
Би ижийгээ санахдаа
Энэ жамт орчлонгийн буруу эргэсэн хүрдэн дунд
Эмтэрчихсэн сэтгэлээ эвлүүлэх гэж ядсан
Энгэрийнхээ нойтон нулмисаас ичих нь битгий хэл
Эцгийн гэрийнхээ хоймор ижийгээ нэхэж хүүхэд шиг цурхиртлаа уйлсан би
Багабанди овогт Намхай Тайванжаргал
2015.12.12
No comments:
Post a Comment