Ачтан

Зуун намрын өнгөн дээр зураг шиг үлдсэн ачтан минь
Зуурхан цаг хугацаанаасаа зугтаж холдоогүй буянтан минь
Зуу наслаарай гэж ерөөхөд зуурхан баярладаг бурхан минь
Зургийн тань өмнө зул барихдаа өмөрдөг ижий минь

Үүлэн тэнгэрийн өнгөнөөс өнгө нь дутаагүй ачтан минь
Үйлийн үрийг аргадаж үргэлж маань уншдаг буянтан минь
Үйтэн хуараар биш үрсээрээ гоёсон бурхан минь
Үглэж дуулах нь ч өөриймсөг ижий минь

Галвын газраас гараа сунгаж аварсан ачтан минь
Газрын нүднээс намайг өмөөрсөн буянтан минь
Гараа шалбалахад ганцхан үлээгээд эдгээдэг бурхан минь
Галын бурхандаа гары минь дулаацуулсан ижий минь

Сүүн нөмрийн хайр нь сүүдэрт хөрөөгүй ачтан минь
Сөнгийн цагаан хундагы нь сүүгээрээ дүүргэсэн буянтан минь
Сүүдрийн газар ч сүү нь бүлээхэн байдаг бурхан минь
Сүүн сэтгэлтэй сөгдмөөр хүн ижий минь

Эргэх тавилангийн үзүүр дээрээс эргэж төрөх ачтан минь
Элээх насны тооллоос эмээ болсон буянтан минь
Энгэрийн газар очсон ч энэрэл нь сарниагүй бурхан минь
Энэхэн биеэ эвдэж энхрий үрсээ төрүүлсэн ижий минь
Н.Тайванжаргал