Эх орондоо

Та миний
Тавиланг зурахдаа тал хээрийн нутагт төрнө гэж зурсан эх орон
Та миний
Тангарганы үг шиг ташуураа далайсан эр зоригийн эх орон
Та миний
Тамгатай хүлэг шиг тал дунд мөрөө үлдээсэн хийморьтой эх орон
Та намайг
Өвгөдийн сүнсээрээ амилахад минь өмнөөс минь тосож авсан эх орон
Та намайг
Өрхөө татаж үүдээ нээхэд минь үрийн заяаг минь дуудсан эх орон
Та намайг
Өглөө наранд өөрийгөө даатгахад минь өвөртөө багтаасан эх орон
Та миний
Тулж тэнцсэн чулууг минь тулганы чулуу гэж нэрлэсэн эх орон
Та миний
Туургат монгол гэрий минь хоймор
тухалж заларсан эх орон
Та миний
Туууж ирсэн хүлгийн нуруун дээр минь туг шиг намирсан эх орон
Та намайг
Сарны бүдэгхэн туяан доороо саатуулсан эх орон
Та намайг
Сайхан нойрсоорой гэж саруулхан шөнийн оддоороо хучсан эх орон
Та намайг
Салхины зөөлхөн илбээгээрээ санаа тавьж асарсан эх орон
Та миний
Тээж төрүүлсэн ээж шиг минь тэвэрч өсгөсөн эх орон
Та миний
Тэмцэж зүтгэсэн амьдралд минь тээг болоогүй тэнгэр шиг эх орон
Та миний
Тэвчээрийн хязгаар дээрээс минь тэмц гэж хурцалсан эх орон
Та намайг
Үүд хойморын газраас мөлхөж өндийхөд үүдээ нээж угтсан эх орон
Та намайг
Үүрдийн амьдралаас өөрийгөө чөлөөлөхөд үдэж өгөх эх орон
Та намайг
Үнэний мөр дээр үдлэхэд минь үргэлж дэмнэсэн эх орон
Та миний
Бүтэн биеийг минь бүхнээс илүү хайрласан эх орон
Та миний
Бүдэрч унасан чулуун дээр минь бүлээн сүү дусааж аргадсан эх орон
Та миний
Бүүвэйн дууны аянд бүрэн хөглөгдсөн эх орон
Та намайг
Жамт амьдралаас минь жаахан хазайхад түших эх орон
Та намайг
Жаргалдаа ташуурхад минь зааж чиглүүлэх эх орон
Та намайг
Заяа тавилангаа сурахад минь заавал олж өгөх эх орон
Та миний
Эцгийн минь нэрээр намайг овоглосон Монгол нэртэй эх орон
Та миний
Ээжийн минь хайраар намайг хайрласан хайртай эх орон
Та миний
Энэ бие сэтгэлийг минь хөглөсөн эгшиг дууны эх орон
Н.Тайванжаргал
2017