Хүн мод

Би зэвтэй төмөр биш
Би зэвэрдэггүй хүн төмөр
Би өгөршсөн мод биш
Би өндийн ургаж байгаа мод

Амиа тээсэн хүн мод би
Амьдралаас ургасан амь мод би
Аз жаргалаар цэцэглэдэг Амь мод би Цагийн түүчээнээс амиа бөхөлсөн Цагаан цэцэгнээс дүрээ гоёсон Амьдралд дуртай хүн мод би Ахиж хэзээ ч хазайхгүй амь мод би

АМЬ

Тамд хүний амь хэрэгтэй бол
Улсаа зарсан улаан луйварчдын амийг ав
Та нарт хүний амь хэрэгтэй бол ...
Үндэс угсаагаа бузарлагсадын өчүүхэн амийг ав

Эх оронд минь хүний амь хэрэгтэй бол
Миний амийг ав
Эрлэгт олон хүний амь хэрэгтэй бол
Гадны гар хөл бологсодын амийг ав

Монголд минь хүний амь хэрэгтэй бол
Миний амийг ав
Монголоос минь өөр газар хүний амь хэрэгтэй бол
Дээрэнгүй гүрнүүдийн дээдсүүдийн амийг нь ав

Халх монголд минь хүний амь хэрэгтэй бол
Миний амийг ав
Харин эрлэгт хүний амь хэрэгтэй бол
Тэрбум хужаагийн амийг
Тэр чигт нь ав
Н.Тайванжаргал

Хэлэх үг

Өгсөж явахад минь
Өөдөөс минь чулуу шидэгсэд минь

Уруудаж явахад минь
Та нар гараа өгч чадах уу
Унаад өгөөч гэж
Хойноос минь тавлаж хоцрох уу
Мөн чанар нь ийм болсон юм уу
Мөнгө хүнийг ингэж эвдээд байна уу
Өөдөлж явахад минь
Өөнтөглөгч олон минь
Хүнээс илүү дөмөгхөн явахад минь
Та нар доромжлоорой
Хүнээс дутуухан явахад минь
Та нар тавлаарай
Хүн чанар ийи дорой болсон юм уу
Хүний мөс ийм хүйтэн болоо юу

Н.Тайванжаргал

Тэр жил

Өвдөгөө шалбалсан чулуун дээр нулмисаа үлдээчихээд
Өргөөд босгосон аавыгаа алдаж өчнөөн хоног уйлсан тэр жил
Өсөхийн жаргалд тэмүүлж өнгөрсөн цагаасаа зугтчихаад ...
Өвөрт нь дулаацаж өссөн аавыгаа өчнөөн үгүйлсэн тэр жил

Зул цэцгийн үнэртэй зуны өнгө шиг хайраар нь амилчихаад
Зуун наснаас нь наахна орчлонгоос ижийгээ алдсан тэр жил
Зургийн өмнө нь зул асааж хичнээн гашуудан саначихаад
Зуурдын хагацлаас ижийгээ аварч чадаагүй гэж өөрийгөө өчнөөн зэмлэсэн тэр жил

Эмтэрсэн сэтгэлээ эвлэнэ гэж хичнээн ихээр ижий ааваа саначихаад
Эцгийн гэртээ элэг бүтэн байснаа эргэн дурсахаараа уйлдаг болсон тэр жил
Энэ цагийн өнгөн дээрээс эргэж төрнөө гэж ижий ааваа хүлээчихээд
Энэлэн шаналан дундуур эхэр татан өчнөөн хоног уйлсан тэр жил

Багабанди Намхай Тайванжаргал

Ааваа би таныхаа

Ааваа би таныхаа
Алхааг тань гүйцэхгүй араас тань дуудаж уйлдаг байсан
Адуунд явсан зүгээс тань асууж би таныгаа хүлээдэг байсан

Ааваа би таныхаа
Аялах дуртай ардын дууны үгнээс чинь аяндаа би сурчихсан байсан
Алтан нуухтай манан хөөргий чинь алгандаа багтаах гэж тэвддэг байсан

Ааваа би таныхаа 

Эмээлээ тэврээд гэртээ орж ирэхэд чинь энгэрт тань манддаг байсан
Эмнэгийн чих мушгидаг гараар тань илүүлэхдээ би дуртай байсан

Ааваа би таныхаа 

Ээрэм талын адууны бэлчээрээс ирэхий тань хүлээдэг байсан
Элдэж суусан сурнаас нь элбэлзэх гэж хичээдэг байсан

Ааваа би таныхаа
Адуу шинждэг арга ухааны тань би гайхдаг байсан
Аядуу тайван занг тань дуурайх гэж хичээдэг байсан

Ааваа би таныхаа
Алсын бараанаас ирж явахы чинь андахгүй таньдаг байсан
Адуугаа манах гээд үдшийн бүрийгээр мордоход тань дагадаг байсан

Ааваа би таныхаа
Эмээл дээр чинь суух гэж зүтгэдэг байсан
Эрдүү хоолойг тань сонсох гэж хүлээдэг байсан

Ааваа би таныхаа
Элбэг дээлэнд тань ороод унтахдаа дуртай байсан
Эрт босоод явчихсан эзгүйд тань ээжээсээ таныг асуудаг байсан

Ааваа би таныхаа
Үггүй харцны зэмлэлд нь үнэнийг тань ухаардаг байсан
Үргэлжийн төвшин занд тань өөрийгөө би багтаачихсан байсан

Ааваа би таныхаа
Өндөр уул шиг ухаан дээгүүр тань давж чадалгүй суудаг байсан
Өргөн мөрөн шиг сэтгэлийг тань сэлж чадалгүй шантардаг байсан

Ааваа би таныхаа
Нэр алдрын чинь араас тань  нэрээ зүүж би үлдэхдээ сэвтээхгүй юмсан гэж бодсон
Нэгэн жарны түүхээс тань нэрий тань сонсоод баярладаг байсан

Ааваа би таныхаа
Хорвоогоос буцчихсан цагаан замны төгсгөл дээр үлдчихсэн байсан
Хожмыг харах ухаан дундаас тань ургамал шиг ургачихсан байсан

Багабанди овогт Намхай Тайванжаргал
2017 он