Шувууны үүр/Хүүхдийн өгүүллэг/

                                     

Өдөр хичээлээсээ тараад буцаж явсан Өлзийг хамар хашааны Сүхээ дуудан зогсоогоод

-Чи харсан уу Танай амбаарын чинь орой дээр шувуу үүрээ засчихсан байна лээ. Лав өндөг байгаа байх аа гэхэд нь Өлзий

-Чи хэзээ харсан юм гэвэл Сүхээ нусаа шорхийтэл татаад

-Өчигдөр би бөмбөг тоглож байгаад танай хашааруу давуулчихсан юм .Тэгээд хашаа даваад бөмбөгөө авахдаа харсан  юм гэв.Өлзий гэртээ ирээд санд мэнд цүнхээ тайлж хаячихаад амбаарлуугаа гүйлээ.Тэрээр амбаараа тойрч харлаа.Нээрээ л амбаарын хажуу талын илүү гарсан модны оройд шувуу үүрээ засчихсан байв.Үүнээс хойш хэзээ шувуу өндөглөх бол хэдэн өндөг гаргах бол гэж хүлээх болсон Өлзий байнга л тэр шувууны үүрийг харна.Нэг амралтын өглөө нөгөө үүрэн дээр нэг болжмор сууж байгаад нисэхээр нь хэрэг дурлан харахыг хүссэн ч аав ээждээ зэмлүүлнэ гэж эмээсэн тэр  хашааны орой дээр гараад амбаарын араас нь тонгойн харлаа.Нээрээ болжмор өндөглөчихөж .Бүүр гурван өндөг байна гээч Харин одоо Өлзий хэзээ өндөг нь хагарах бол гэж хүлээдэг болов.Харин хамар хашааны Сүхээд энэ тухай хэлсэнгүй .Сүхээг тэр сайн мэднэ.Тэр хэрвээ мэдсэн бол зүгээр байхгүй .Аягүй бол чавхаар ээжий  нь харваад алчихаж магадгүй .Ноднин намар яалаа .Хөөрхий нэг охин гөлөг тэдний хашаанд орж ирсэн байсныг нь Сүхээ төмөр утсаар боож чирсээр байгаад алаад хаячихсан байсныг нь Өлзийгийн охин дүү Учрал үзээд хичнээн уйллаа.Хөөрхий охин гөлөг Өлзийгийн хашааруу орж ирээд  Банхар нэртэй монгол банхарын хоолны үлдэгдлийг идчихээд гараад гүйчихдэг байв.Банхар ч хажиглахгүй .Харин охин дүү Учрал энэ гөлгөнд хоол өгөх маш дуртай .Гөлөг хөөрхөн могжгор сүүлээ хөдөлгөн Учралыг дагаж гүйнэ .Хааяа хоол идээд цадчихаараа Учралтай тоглох гээд хөлнөөс нь зуураад уначихна.Тэр орой банхарын хоолноос идчихээд хашааны хаалгаар гарч явахы нь Өлзий харсан аж.Харин Маргааш  өглөө нь гудманд хоолойг нь төмөр утсаар боогоод алчихсан байсныг нь хичээлдээ явах замдаа Өлзий Учрал хоёр үзсэн билээ.Учрал учир зүггүй уйллан хайлан

-Миний гөлөг хэмээн ихэд харууссан .Гэхдээ гөлгийг алсан хүнийг Сүхээ гэдгийг Өлзий сайн мэдэж байлаа.Энэ тухай дүүдээ хэлээгүй аж.Харин шувууны үүрний тухай дүүдээ ч хэлсэнгүй .Тэр зөвхөн ганцаараа үүнийг мэдэхийг хүссэндээ бус шувууны өндөгт муу зүйл болох вий гэсэн дээ  хэлэхийг хүсээгүй аж. Нэг өглөө тэр амбаараасаа юм авахаар орохдоо одоо л өндөг хагарсан байгаа даа гэж бодоод амбаарынхаа араас авиран харвал нээрээ л өндөг хагарчихаж. Гурван улаан нялзрай ангаахай амаа ангайн шаагилдана.Өлзийд нэг болгоомжлон санаа зовоох зүйл бол Сүхээгийн ногоон муур энэ муур хөөрхий болжморуудыг өдрийн хэдээр нь барина. Сүхээ ногоон муур хоёроос хэрхэн хамгаалах вэ гэсэн бодол байнга л Өлзийд бодогдоно.Цаг мөч өнгөрөх тусам нөгөө гурван ангаахай чинь томроод л улаан нялзрай биен дээр нь сөрөвгөр үс урган байнга л шаагилдан амаа ангалзаж байдаг нь гайгүй болжээ. Нэг өглөө Өлзий дэгдээхэйнүүдээ үзэхээр амбаарынхаа орой дээр гарч иртэл нөгөө муу Сүхээгийн ногоон муур чинь яг хашааны орой дамжин мярааж байна шүү.Өлзий хашхиртал үсрэн хашааруугаа орчихов. Тэр нэг өглөө хичээлдээ явж байгаад Сүхээтэй зам нийлэх хэрэг гарав.Сүхээ ихэд л баясгалантай

-Чиний дэгдээхэйнүүд том болж байна уу гэж тавлангуй асуухад нь Өлзийг дургүй хүрч

-Чи л төмөр утсаар боогоод алчихгүй бол .Том болох байлгүй гэхэд Сүхээгийн царай хувьсхийж

-Чи ямар сүртэй юм.Нэг муу охин гөлөгний төлөө.Тэгж ярьвал  хүмүүс золбин нохойг  өчнөөн л алдаг биз дээ гэж өөрийгөө өмөөрөв.

Энэ Сүхээтэй ингээд маргалдаад байвал зодолдоно гэдгээ сайн мэдэх Өлзий түүнийг хаячихаад түрүүлээд алхлаа.Сүхээ Өлзийгээс нэг ах дөрөвдүгээр анги аж.Байнга л ангийхантайгаа Өлзийгийн ангийн гадаа ирчихээд Өлзийг шоглох гэж үзнэ.Харин Өлзий мөчөөгөө өгөхгүй.Сүхээ Өлзий хэд хэдэн удаа гар зөрүүлээд үзчихсэн аж. Өлзий гэр хорооллын хүүхдүүдийн адил модоо хагалах усаа авах зэрэг ажлыг тогтмол хийнэ.Өнөөдөр мөн усаа авахаар усны тэргэн дээрээ саваа тавиад худаг дээр иртэл Сүхээ гудамны хэдэн танхай хүүхдүүдтэй худаг дээр байж байлаа.Сүхээ эхлэн Өлзийг өдөж

-За манай гудамны амьтан хамгаалагч ирлээ.Энэ шумуул ч алдаггүй юм байх аа хэмээн тавлан хөхрөв.Өлзий эд нартай шөргөөлдөөд хэрэггүй гэдгээ мэдэж байсан ч уур нь хүрч

-Чам шиг л алуурчин биш гээд хэлчихэв.Сүхээ ч уурлан

-Чи муу юу гээд байгаа юм гээд Өлзийгийн цээжрүү түлхэв.Өлзий мөн л Сүхээгийн цээжрүү түлхтэл худгийн хүн гарч ирээд Сүхээ тэргүүтэй хүүхдүүдийг загнан явуулав.

Сүхээ заналтай нь аргагүй

-Харж байгаарай чи .Чиний тэр өндөгүүдийг чинь манай муур нэг л өглөө иднэ дээ.Харин танай муу банхарыг чинь  нохой алдаг хүмүүст  хэлж алуулна даа хэмээн занав.Өлзий юу ч хэлсэнгүй .Байдал түгшүүртэй болж байгаад Өлзий эмзэглэж байлаа.Сүхээгийн дагуул Хадхүү Сүрнээ зэрэг муу хүүхдүүд байдаг бөгөөд тэд чавхаар шувуу алах айлын нохойг хашааны гаднаас чавхаар харваж өдөх зэрэг хийж байнга л эцэг эхийнхээ чихийг халууцуулна.Сүхээгийн аав ээж хоёр нь наймаа хийдэг хүмүүс бөгөөд байхаасаа байхгүй нь их .Сүхээ голдуу эмээ өвөөтэйгээ хамт байна.Хөөрхий хоёр хөгшин Сүхээгийн явдлыг гүйцэхгүй.Хаа сайгүй дэмий тэнэж явна.

Сүхээг занаснаас  хойш Өлзий байнга л дэгдээхэйнүүдийг харж хандах ажилтай болсон бөгөөд тэрээр дүүтэйгээ хамтрахаас аргагүй болжээ. Өдөр гэртээ ирэн хувцсаа солиод амбаарынхаа орой дээр гарч дэгдээхэйнүүдээ харахаар гарч ирэхэд нь шувууны үүрийг нь газар унагаачихсан байв.Тэрээр яаран сандран бууж ирэн үүрийг нь үзтэл гурван дэгдээхэй гурвуулаа алга байлаа.Энэ мэдээж Сүхээ ногоон муур хоёрын хийж байгаа ажил гэдгийг мэдэх Өлзийгийн уур хүрч хашаан дээр гарч

-Сүхээ гэж дуудлаа.Өвөөгийнхээ гэрээс Сүхээ гараад ирлээ.Өлзий

-Чи яаж байгаа юм.Чи л тэр дэгдээхэйнүүдийг муураараа бариулсан биз дээ.Ямар өрөвдөх сэтгэлгүй юм гэтэл.Сүхээ үл тоон инээж

-Тэгээд яадгийн манай муур барьчихсан л биз хэмээн үл тоов.Харин Өлзий

-За чи ахиж манай хашааруу муураа явуулаад үзээрэй. Би нохойгоо тавилаа шүү  гэхэд .Сүхээ их л зэвүүнээр тавлангуй инээж

-Тэгээд тавиач дээ.Аягүй бол манай ногоон муур танай баасны халтарыг чинь барьчих байлгүй хэмээчихээд орчихов.Шөнө унтахдаа элдвийгг бодон нойр нь хүрэхгүй хэвтсэн Өлзий эргэж хөрвөөн хэвтэж байтал нохой хар хур хийн муур сэтгэл сэрхийлгэм муухай чарлаад явчихав.Өлзий ухасхийн босож гар чийдэн аваад гартал Банхар Сүхээгийн ногоон муурыг барьчихсан шилэн хүзүүн дээрээс нь тас хазаж байлаа.Өлзий очин Банхараас муурыг салгатал муур удалгүй үхчихэв.Муур банхарыг уяатай гэж бодон хашааруу орж ирээд бариулчихсан нь андашгүй.Маргааш өглөө нь л Сүхээ муураа нохойд бариулсаныг мэдчихэж .Сүхээг уурлах байх хэмээн Өлзий  бодсон ч Сүхээ хашааны завсараар харсанаа юу ч хэлсэнгүй гэртээ орчихов.Өдөр хичээлээ тараад Өлзийг гэрүүлгээ явж байтал араас нь Сүхээ Өлзийг дуудсаар гүйж ирлээ.Тэрээр Өлзийд хандаж

-За намайг уучлаарай .Миний буруу сая манай ангид багш муу үйлийн тухай ярьсан .Би маш их олон муу үйл хийсэн байна.Гөлгий чинь алсан дэгдээхэйнүүдийг муураараараа бариулсан олон болжмор чавхаар харваж алсан.Мөн олон айлын нохой хашааны завсараар чавхаар харваж гэмтээсэн . Би одоо маргаашнаас эхлэн сайн үйл хийх болно.Мөн боксын дугуйланд явж улсынхаа нэрийг гаргасан шилдэг тамирчин болохоор шийдсэн хэмээгээд Өлзийрүү мх чухал царан гарган гараа сунгаад

-За хоёулаа эвлэрцгээе хэмээн   гаргаа сунгавал Өлзий мөн гар барив.Харин Өлзий боксын дугуйланд яваад жил гаран болж буй бөгөөд хэд хоногоос анхныхаа тэмцээнд орохоор бэлдэж буй аж.Энэ явдлаас хойш жил өнгөрөв.Нэг багш дээр хамтдаа бэлтгэл хийдэг Сүхээ Өлзий хоёр сайн найзууд болжээ.Боксын дугуйландаа хамт явна .Ус түлээгээ хамт бэлдэнэ.Өглөө оройгүй хамт гүйнэ.Өлзий хоёр ч тэмцээнээс алтан медаль авлаа.Харин Сүхээ удахгүй  анхныхаа томоохон тэмцээнд орох гээд догдлон Өлзийгөөс туршлага судлаж байлаа.

Нэг өглөө хичээлдээ явахаар Өлзийгийнд орж ирсэн Сүхээ жигтэйхэн баяртайгаар

-Нөгөө амбаарын модон дээр чинь болжмор үүрээ засаад өндөглөчихөж хэмээсээр орж ирэв.Өлзий  Учрал хоёр  гэрийнхээ  хаалгаар багталзахгүй шахам чихцэлдэн гарч гүйлээ.Нээрээ л яг ноднингийн үүр байсан газар дээр болжмор үүрээ засаад гурван өндөг гаргачихсан байлаа.Харин Сүхээ

-Хүүеээ гурвуулаа энэ гурван өндөгийг заавал болжмор болтол нь харж хамгаална шүү гэж хэлэхэд Өлзий Уярал хоёр

-Тэгэлгүй яахав  гэж зэрэг  хэлээд инээлдлээ.

Багабанди овогт Намхайн Тайванжаргал 

2018.11.28